Jak się w Polsce robi doktorat?

Udało się. Niecałe trzy tygodnie temu obroniłem doktorat z informatyki. Po obronie chyba niewiele się zmieniło, ale w końcu nie będę musiał odpowiadać na okropne pytanie Kiedy w końcu się bronisz?, którego miałem już serdecznie dość. A że studia to (luźno, ale jednak) temat również związany z tematyką tego bloga, dlatego w tym wpisie krótko opiszę moją przygodę. Być może kogoś to zachęci (lub zniechęci) do podążenia podobną ścieżką. Zwracam uwagę, że to nie jest poradnik pod tytułem Jak zrobić doktorat?, jako że opisuję to co wiem na podstawie swojego doświadczenia, a każda droga do zrobienia doktoratu może wyglądać nieco (lub radykalnie) inaczej.

Mały poker dla... małych dzieci?

We wpisie o grze w kości, oprócz pokazania gry jako narzędzia dydaktycznego, zrobiłem też swego rodzaju manifest o dobrym i złym ryzyku (podsekcje Dlaczego to ważne? oraz Dobre ryzyko). Jakkolwiek uważam temat za bardzo ważny, to wszystko jednak było dość teoretyczne. Dzisiaj zaproponuję wariant gry w uproszczonego pokera, który mogą zrozumieć nawet kilkuletnie dzieci. Moim dzieciom gra się podobała na tyle, że grali ze sobą również wtedy, gdy ja nie byłem w pobliżu.

zDolny Ślązak z informatyki

Ostatnio pisałem o olimpiadach przedmiotowych. Na pewno cieszy mnie, że ich zasięgi rosną. Smutną prawdą jest to, że wielu zdolnych uczniów (z różnych powodów) nie dojdzie do poziomu, który wystarczy do tego, żeby z sukcesem mierzyć się z wyzwaniami na poziomie olimpijskim. Dla tych uczniów stworzone są konkursy wojewódzkie, organizowane zazwyczaj przez kuratoria oświaty lub ośrodki doskonalenia nauczycieli. Z informatyki bardzo znanym i sensownym konkursem o wyrobionej renomie jest LOGIA. W województwie dolnośląskim takie konkursy wojewódzkie z różnych przedmiotów organizowane są pod wspólną nazwą zDolny Ślązak. Dotychczas jednak nie było konkursu z informatyki. Naturalne więc, że nadszedł więc czas, żeby to zmienić? Mi też się tak wydaje, a więc trzeba było się do tego zabrać.

Sztuczna inteligencja przynosi zmiany w Olimpiadach

Przez sześć lat byłem członkiem Komitetu Głównego Olimpiady Informatycznej Juniorów. Zajmowałem się głównie proponowaniem zadań na zawody. Jednym z moich zadań było również (wspólnie z resztą Komitetu) rozstrzyganie o dyskwalifikacjach zawodników, których prace na zawodach pierwszego stopnia były niesamodzielne. Problem w ostatnich latach urósł, a wszystko za sprawą rozwoju sztucznej inteligencji. Myślę, że warto to przeanalizować i to właśnie robię w tym wpisie. Będzie również okazja do zaprezentowania naprawdę ładnego (choć nietrudnego) zadania z Olimpiady Matematycznej Juniorów.

Jak rozwiązać równanie kwadratowe?

Jakiś czas temu ponarzekałem sobie tutaj, na to, że w szkole słabo uczy się równań kwadratowych, a na maturze pojawiają się wybitnie słabe zadania z tego tematu. Udało mi się znaleźć trochę czasu, żeby spróbować to nieco naprawić. W tym wpisie prezentuję jak można samemu dojść do słynnych wzorów z deltą. Kto wie, być może uda się ten materiał kiedyś wypozycjonować wysoko, żeby zainteresowany uczeń do tego dotarł. Zauważyłem bowiem w statystykach, że część osób trafia na mój blog właśnie wyszukując frazę równanie kwadratowe. Dotychczas te osoby odchodziły zapewne raczej niezadowolone, co najwyżej zgadzając się z moim rantem apropos zadań maturalnych. Może teraz to się zmieni. Taki mały prezent ode mnie dla uczniów na rozpoczęcie roku szkolnego.

Anki. Czyli czy uczenie się na pamięć ma sens?

Dziejszy wpis poświęcony będzie darmowemu narzędziu wspomagającego uczenie się na pamięć, czyli Anki. Jest to swego rodzaju udoskonalenie pomysłu papierowych fiszek i systemu SuperMemo. Anki to doskonałe narzędzie dla tych, którzy chcą się uczyć szybciej i zapamiętywać na dłużej. Ale czy można znaleźć zastosowanie tego narzędzia do czegoś innego niż tylko uczenie się na pamięć? Czy Anki może przydać się np. w uczeniu matematyki lub do nauczenia się od zera zupełnie nowych dziedzin? Moim (i nie tylko moim) zdaniem tak i postaram się Was do tego przekonać.

Nie wszystko złoto co się świe(ę)ci... czyli Maciej Kawecki i materiał o Ryszardzie Szubartowskim.

Na tym blogu zwykle nie podejmuję tematów kontrowersyjnych, ale tym razem zrobię wyjątek. Inspiracją do powstania tego wpisu stał się film Mistrz, opublikowany na kanale Macieja Kaweckiego – This is IT. Materiał ten przedstawia sylwetkę Ryszarda Szubartowskiego, nauczyciela informatyki w III Liceum Ogólnokształcącym w Gdyni.

Byłem jego uczniem i moje wspomnienia różnią się od obrazu, który został zaprezentowany w filmie. Nie twierdzę, że zawiera on w całości nieprawdę, ale pomija wiele istotnych aspektów, które warto przytoczyć, zwłaszcza w obliczu rosnącej popularności materiału. Chciałbym więc uzupełnić ten obraz o nieco szerszy kontekst — zarówno metody Szubartowskiego, jak i doświadczenia uczniów, które niekoniecznie wpisują się w narrację sukcesu. Zdaję sobie sprawę, że długi artykuł jest mniej atrakcyjny niż dobrze zmontowany film, zwłaszcza w dobie krótkiego attention span, ale nie wybaczyłbym sobie, gdybym nie spróbował tego naprostować. W artykule jest spis treści, można sobie szybko przewinąć. Powodzenia.

O doskonałości informatycznej, czyli film z Mistrzostw Polski Szkół Średnich w Programowaniu Zespołowym 2025

W poprzednim roku pisałem już o projekcie MAP, który chwaliłem w kontekście turniejów programistycznych. Celem tych turniejów było przygotowanie uczniów do startu w Mistrzostwach Polski Szkół Średnich w Programowaniu Zespołowym. Kolejna edycja Mistrzostw odbyła się w ostatnią niedzielę. W ramach imprezy przygotowany został również streaming relacjonujący sytuację z zawodów. Jako pomocnik przy organizacji zawodów, byłem jednym z gości zaproszonym do wywiadu. Opowiadałem o edukacji najmłodszych i moich przygodach konkursowych - tematyka bardzo zgodna z tematyką bloga, a więc zapraszam do obejrzenia materiału.

Godne polecenia: WorksheetWorks.com

Karty pracy są moim zdaniem całkiem niezłym uzupełnieniem procesu nauczania, ale ich dominacja w praktyce dydaktycznej budzi mój niepokój. Zazwyczaj karty pracy zawierają bardzo łatwe zadania, które mało wnoszą w edukację dziecka zdolnego (a być może nawet ich wkład jest wręcz ujemny, bo dziecko zmuszane do wykonania zbyt łatwej, powtarzalnej i nudnej pracy, nie czerpie radości nawet z tematu, który go interesuje). Znalazłem jednak ostatnio kilka przykład dobrych kart pracy i w dzisiejszym krótkim wpisie zamierzam się z Wami tym podzielić.

Blackjack albo oczko, czyli jak ograć kasyno?

Nigdy nie byłem w kasynie. Po części dlatego, że nie stać mnie na to, żeby móc pozwolić sobie tracić dużo pieniędzy na chwilę zabawy. A po części dlatego, że nie lubię być na przegranej pozycji: kasyno dlatego zarabia, że w każdej z gier ma nad graczem niewielką przewagę prawdopodobieństwa. Jak najbardziej jest szansa wygrać, ale w dłuższej perspektywie z kasyna wychodzi się biedniejszym, a nie bogatszym. Chyba że z gier kasynowych wybierze się oczko (blackjack) i zagra się blisko strategii optymalnej. Wtedy matematyka jest po stronie gracza. Dzisiejszy wpis to ciekawostka z polotem matematycznym, w którym opowiem o tym jak to działa i dlaczego nie prowadzi to do bankructwa kasyna.